ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب در مثنوی‌ها رودکی سمرقندی

1 به اندا نمودند وخشور را بدید آن سراپا همه نور را

1 کفن حله شد کرم بهرامه را کز ابریشم جان کند جامه را

1 به کوه اندرون گفت: کمکان ما بیا و بکن، بگسلد جان ما

1 توانی برو کار بستن فریب که نادان همه راست ببند و ریب

1 گرفت آب کاشه ز سرمای سخت چو زرین ورق گشت برگ درخت

1 ز قلب آنچنان سوی دشمن بتاخت که از هیبتش شیر نر آب تاخت

1 چو گشت آن پریروی بیمار غنج ببرید دل زین سرای سپنج

1 سگالندهٔ چرخ مانند غوچ تبر برده بر سر چو تاج خروچ

1 که بر آب و گل نقش ما یاد کرد که ماهار در بینی باد کرد

1 به دشمن بر، از خشم آواز کرد تو گفتی مگر تندر آغاز کرد