میلفنج دشمن، که دشمن از رودکی سمرقندی مثنوی 37
1. میلفنج دشمن، که دشمن یکی
فزونست و دوست ار هزار اندکی
ایا خلعت فاخر از خرمی از رودکی سمرقندی مثنوی 38
1. ایا خلعت فاخر از خرمی
همی رفتی و می نوشتی ز می
جوان بودم و پنبه فخمیدمی از رودکی سمرقندی مثنوی 39
1. جوان بودم و پنبه فخمیدمی
چو فخمیده شد دانه برچیدمی
جوان چون بدید آن نگاریده از رودکی سمرقندی مثنوی 40
1. جوان چون بدید آن نگاریده روی
به سان دو زنجیر مرغول موی
به خنیاگری نغز آورد از رودکی سمرقندی مثنوی 41
1. به خنیاگری نغز آورد روی
که: چیزی که دل خوش کند، آن بگوی
به چشم دلت دید باید از رودکی سمرقندی مثنوی 42
1. به چشم دلت دید باید جهان
که چشم سر تو نبیند نهان
بدین آشکارت ببین آشکار از رودکی سمرقندی مثنوی 43
1. بدین آشکارت ببین آشکار
نهانیت را بر نهانی گمار