ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب در مثنوی‌ها رودکی سمرقندی

1 وگر پهلوانی ندانی زبان ورز رود را ماورالنهر دان

1 که هرگه که تیره بگردد جهان بسوزد چو دوزخ شود با دران

1 بداندیش دشمن برو ویل جو که تا چون ستاند ازو چیز او

1 سرشک از مژه همچو در ریخته چو خوشه ز سارونه آویخته

1 نشسته به صد چشم بر باره‌ای گرفته به چنگ اندرون باره‌ای

1 لب بخت پیروز را خنده ای مرا نیز مروای فرخنده ای

1 میلفنج دشمن، که دشمن یکی فزونست و دوست ار هزار اندکی

1 ایا خلعت فاخر از خرمی همی رفتی و می نوشتی ز می

1 جوان بودم و پنبه فخمیدمی چو فخمیده شد دانه برچیدمی

1 جوان چون بدید آن نگاریده روی به سان دو زنجیر مرغول موی