ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب در مثنوی‌ها رودکی سمرقندی

1 کفن حله شد کرم بهرامه را کز ابریشم جان کند جامه را

1 میلفنج دشمن، که دشمن یکی فزونست و دوست ار هزار اندکی

1 ببادافره جاودان کردمند به دوزخ بماند روانش نژند

1 به دشمن بر، از خشم آواز کرد تو گفتی مگر تندر آغاز کرد

1 جوان چون بدید آن نگاریده روی به سان دو زنجیر مرغول موی

1 دو جوی روان از دهانش ز خلم دو خرمن زده بر دو چشمش ز خیم

1 به دامم نیامد بسان تو گور رهایی نیابی، بدین سان مشور

1 به چشم دلت دید باید جهان که چشم سر تو نبیند نهان

1 به دشت ار به شمشیر بگزاردم ازان به که ماهی بیو باردم

1 وگر پهلوانی ندانی زبان ورز رود را ماورالنهر دان