رباعیات رضی‌الدین آرتیمانی

1 عشقم مجنون و هرزه‌گو میسازد عقلم مفتی شهر او میسازد

2 گرم است میان عقل و عشقم صحبت میسوزد این مرا که او میسازد

1 عُمرم همه صرف شد در این خونخواری تا در صف محشرم چه بر سر آری

2 یک نام مقدست اگر قهار است در لطف هزار نام دیگر داری

1 آهم ز فراز آسمٰانها بگذشت اشکم ز محیط هفت دریا بگذشت

2 گفتی که به کار سازیت برخیزم بنشین بنشین که کار از اینها بگذشت

1 بر سر چو کلاه عاشقی افرازم سر بازیهٰا تمام بازی سازم

2 یکذره غم درون، برون ار فکنم غمهٰای جهان تمام، شادی سازم

1 از خواری شاگرد و ز فخر استاد صد چاک به جیب هستیم پیش افتاد

2 ز استاد بگشوم آمد اینحرف آزاد فریاد زدانش و ز نادانی داد

1 در وادی معرفت نه گیر است و نه دار کانجا همه بر هیچ نهٰادند سوار

2 رفتم که زمعرفت زنم دم، گفتا دریا به دهان سگ مگردان مردار

1 عاشق به گدائی نه شهی میخواهد نه لاغری و نه فربهی میخواهد

2 عاشق بمثل اگر چه روح القدس است خود را از ننگ خود تهی میخواهد،

1 یک جرعه هر آنکه از می ما نو شد عیب و هنر تمام عٰالم پوشد

2 ما صاف دلان کینه نداریم ز مهر خون در دل ما ز مهر دشمن، جوشد

1 لعل میگون و چشم فتان داری کاکل آشفته، مو پریشان داری

2 از بسکه بحسن ناز و طوفان داری هر سو هر دم هزار قربان داری

1 از دوری راه تا بکی آه کنی منزل نشناسی و همین آه کنی

2 یا رب چه شود که بر سر هستی خود یک گام نهی و قصه کوتاه کنی