1 زاهدا چند کنی منع قدح نوشی را که به عالم ندهم عالم مدهوشی را

2 بایدش سوخت به هر جمع سراپا چون شمع هر که از دست دهد شیوه خاموشی را

3 زندگی بی تو مرا ساخت چنان از جان سیر که طلب می کنم از مرگ هم آغوشی را

4 آنکه تا دوش جگر گوشه ناپاکی بود دارد امروز به پاکان سر همدوشی را

5 وای بر حافظه ما که ز طفلی همگی کرده از حفظ الفبای فراموشی را

6 فرخی گر چه گنهکار و خطاپیشه بود دارد از لطف تو امید خطاپوشی را