ابر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 88

1 ابر نوروز زغم روی جهان میشوید باز هر دلشده دلبر خود میجوید

2 باد چون طبله عطار بمشک اندودست هرکجا برگذرد خاک ازو میبوید

3 بربنا گوش چمن خط بنفشه بدمید چشم بددور نبینی که چه خوش میروید

4 گل چو من مدح ملک گفت و دهن پرزر کرد لاله بنگر بحسد روی بخون میشوید

5 هر شبی بلبل سرمست بگوید غزلی تا چومن فردا در پیش ملک میگوید

6 شاه جانبخش جهانگیر حسام الدین آن که سوی در گهش اقبال بسر میپوید