1 جور و جفای تو نیک و بد بسر آید خط تو آخر بدیر و زود برآید

2 ناوک مژگان تو چو تیر سحرگه پوست ندارد خبر که بر جگر آید

3 ماه چوبیند رخت ز دست درافتد سرو چو بیند قدت زپای درآید

4 خوی تو زین به شود که هست ولیکن کار بصبر و بروزگار برآید

5 با تو همه ناز بود و بی تو همه غم چون بسرآمد چنان چنین بسر آید