کوی تو که من از همه کس واپسم از اهلی شیرازی غزل 54

1 دل اگر زغم خروشد چه غم از خروش اورا که فغان دردمندان نرسد بگوش اورا

2 دل من زنوش آن لب نرسد بکام هرگز مگر از کسی که داد این لب همچو نوش اورا

1 هوای دیدنت ای ترک تند خوست مرا نگاه کن که هلاک خود آرزوست مرا

2 من شکسته چنان تلخ کامیی دارم که آب بی لب تو زهر در گلوست مرا

1 مست می و ساقیم تا نفسی باقی است با می و ساقی مرا کار بسی باقی است

2 گر دلم از دست رفت بهر نثار رهت شکر که بر جان هنوز دست رسی باقی است