مست می و ساقیم تا نفسی باقی از اهلی شیرازی غزل 94

1 مست می و ساقیم تا نفسی باقی است با می و ساقی مرا کار بسی باقی است

2 گر دلم از دست رفت بهر نثار رهت شکر که بر جان هنوز دست رسی باقی است

3 خیز و گل عشق چین کز چمن زندگی تا مژه بر هم زنی خار و خسی باقی است

4 پیر شدیم از جهان دست زجان شسته ایم نیست بجز دیدنت گر هوسی باقی است

5 مرغ نشاطم پرید جز تن زارم نماند هرکه بپرسد ز من گو نفسی باقی است

6 نام تو اهلی ز عشق زنده بود تا ابد بی صفت عشق کی نام کسی باقی است

7 خموش اهلی اگر توبه ات دهند از عشق حدیث بیهده گو را جواب حاجت نیست