ای مرغ اسیر از چه کم‌حوصله‌ای از فرخی یزدی رباعی 361

1 گر که تأمین شود از دست غم آزادی ما می رود تا به فلک هلهله شادی ما

2 ما از آن خانه خرابیم که معمار دو دل نیست یک لحظه در اندیشه آبادی ما

1 تا دیده دلم عارض آن رشک پری را پوشیده به تن جامه دیوانه گری را

2 چون مرد هنرپیشه به هر دوره ذلیل است خوش آنکه کند پیشه خود بی هنری را

1 آن پابرهنه را که به دل حرص و آز نیست سرمایه دار دهر چو او بی نیاز نیست

2 گر دیگران تعین ممتاز قائلند ما و مرام خود که در آن امتیاز نیست

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند