وای از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 29

1 وای ایدوستکه بیوصل تو عیشم خوش نیست چو نبود خوشکه مرا آن دورخ مهوش نیست

2 بر رخت آتشی از عشق برافروخته اند کیست کش از پی دل نعل درین آتش نیست

3 چه کند ماه که درششدرحسن از تو بماند که همه نقش مه و پروین بیش از شش نیست

4 بهر یکبوسه که جان داده ام آنرا ببها اینهمه ناخوشی انصاف بده هم خوش نیست

5 چند بی فایده فریاد کنم کاندر شهر هیچکس را غم این سوخته غمکش نیست

6 هان بپرهیز ز تیر سحر من که مرا هیچ تیری بجز از یارب در ترکش نیست