گشاد خنده زنان چشم برمن از اهلی شیرازی غزل 1378

1 گشاد خنده زنان چشم برمن آفت جانی چه خنده یی چه نگاهی چه نرگسی چه دهانی

2 بچهره چشم فروزی بعشوه مرد گدازی عجب ملیح بیانی غریب چرب زبانی

3 رخی چه نازک و دلجو قدی چه چابک و رعنا نه رخ که ماه تمامی نه قد که سرو روانی

4 کجا ملاحت لیل کجا حلاوت شیرین ازین شکر دهنی فتنه یی بلای جهانی

5 خموش اهلی ازین نکته تا کسی نبرد پی که داد این سخن آشنا غریب نشانی