هر کس که بدان سرو قباپوش از اهلی شیرازی غزل 675

1 هر کس که بدان سرو قباپوش نشیند سودا زده برخیزد و مدهوش نشیند

2 از گرد میفشان برخ آن کاکل مشکین ترسم که غباری به بناگوش نشیند

3 شهباز ترا صید شود طرفه غزالی کش مرغ سعادت بسر دوش نشیند

4 گر بوبرد از مستی عشق تو فرشته در حلقه رندان قدح نوش نشیند

5 از سربنهد سرو سهی ناز جوانی گر پیش تو ای سرو قباپوش نشیند

6 در اشک خودم غرقه که سودای تویکدم نگذاشت که دیگ دلم از جوش نشیند

7 اهلی، لب از اوصاف گل خویش چه بندی حیف که مرغی چو تو خاموش نشیند