کسی که سر بدر آرد ز روزن از اهلی شیرازی قطعه‌ 8

1 کسی که سر بدر آرد ز روزن هستی نگاه کن بدو نیکش که هر دو موجودست

2 گر آفتاب سعات برو نظر نظر دارد همیشه همدم اقبال و بخت مسعودست

3 وگر ز پرتو خورشید بخت شد محروم چو سایه تا بابد تیره روز و مردودست

4 مکوش بیهده راضی بقسمت خود باش که قسمت ازلی هر چه شد همان بودست