واقف ز شب سیاه این سوخته از اهلی شیرازی رباعی 57

1 واقف ز شب سیاه این سوخته کیست جز شمع سحر که دوش تا روز گریست

2 هر کس که شبی در آتش هجر تو زیست دانست که سوز آتش دوزخ چیست