کسیکه او کند از کان که به میتین سیم از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 62

1 اخگر هم آتشست ولیکن نه چون چراغ سوزن هم آهنست ولیکن نه چون تبر

2 کلکش چو مرغکیست دو دیده پر آب مشک وز بهر خیر و شر زبانش دو شاخ وتر

1 ما در غم خویش غمگسار خویشیم محنت زدگان روزگار خویشیم

2 سرگشته و شوریده کار خویشیم صیاد نه ایم و هم شکار خویشیم

1 دل دوش هزار چاره سازی میکرد با وعده دوست عشقبازی میکرد

2 تا بر کف پای تو تواند مالید دل را همه شب دیده نمازی میکرد