شاه ابوالقاسم از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 42

1 چرا نه مردم عاقل چنان بود که بعمر چو درد سر کندش مردمان دژم گردند

2 چنان چه باید بودن که گر سرش ببری بسر بریدن او دوستان خرم گردند

1 کهی چون طور سینا بود ازو آویخته ثعبان ز پشت او درخشنده کف موسی پیغمبر

2 به پشت ژنده‌پیلان برنشسته ناوک‌اندازان چو عفریتان آتشبار بر کوه گران پیکر

1 کهی بلند و بر او قلعه ای نهاده بلند بلندهای جهان زیر و، او ز جمله زبر

2 باستواری زر بخیل در دل خاک بپایداری نام سخی میان بشر