1 کسیکه بر همه آفاق دوستاری کرد ببین که عشق تو در وی چه خرده کاری کرد

2 بکام دشمن شد دل گناه او همه آنک بپیش روی تو دعوی دوستاری کرد

3 مرا از‌ آتش دل رخت صبر سوخته بود ولی بدولت تو آب چشم یاری کرد

4 ز صبر خویش عجب مانده ام که چون عمری قفای هجر همی خورد و سازگاری کرد

5 هزار جان گرامی بناز پرورده فدای صبر که انصاف جان سپاری کرد

6 نهان ز زلف بگفتی که بوسه بدهم بگفتمت که بگوئی ولی نیاری کرد

7 خیال روی تو تشریف داده بد دوشم عفی الله او که بدین قدر حق گذاری کرد