جایی که بجوش آرد گل بلبل از اهلی شیرازی غزل 45

1 جایی که بجوش آرد گل بلبل زاری را شاید که چو ما سوزد حسن تو هزاری را

2 بشناس حق اشگم کز آب دو چشم من بشکفت گل خوبی بس لاله عذاری را

3 از جور تو گر نالم آزرده شوی ناگه کس یار نیازارد آنگه چو تو یاری را

4 آخر زشب هجرم صبحی نشدی روشن گر زانکه اثر بودی صبح شب تاری را

5 حاصل ز گل وصلم شد چهره زرد آخر ناچار خزان آید هر باغ و بهاری را

6 بی تیر و کمان افتد صد صید بخاک ره گر میل شکار افتد هچون تو سواری را

7 سوز نفس اهلی در آه حریفان نیست کین درد نمی باشد هر سینه فکاری را