آن زمان که بنهادم سر به پای از فرخی یزدی غزل 181

1 روزگاریست که در دشت جنون خانه ماست عهد مجنون شد و دور دل دیوانه ماست

2 پیش زور و زر غالب همه تسلیم شدند آنکه تسلیم نشد همت مردانه ماست

1 گر از دو روز عمر مرا یک نفس بماند در انتظار ناجی فریادرس بماند

2 هرکس ببرد گوی ز میدان افتخار جز فارس را که فارس همت فرس بماند

1 کاخ جور تو گر از سیم بنائی دارد کلبه بی در ما نیز صفائی دارد

2 همچو نی با دل سوراخ کند ناله ز سوز بینوائی که چو من شور و نوائی دارد

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند