چه عقل و دانش و هوشیست بر از اهلی شیرازی غزل 76

1 چه عقل و دانش و هوشیست بر کمال مرا که ی برد دگر آن خط برون ز حال مرا

2 شراب کوثر اگر ساقیش نه دوست بود حرام باد اگر آن می بود حلال مرا

3 چو خضر از آب حیات لبت نگردم سیر اگر حیات بود صد هزار سال مرا

4 گمان مبر که خیال کس دگر دارم که جز خیال تو کس نیس در خیال مرا

5 مرا چه حد که توام یار خویشتن خوانی سگ توام مکش ای مه ز انفعال مرا

6 بهل که دود دلم در جهان بر آید سخت که بی رخ تو گرفت از جهان ملال مرا

7 فلک چو اهلی از آنم بچنگ بخت نماند که داد عشق تو صد گونه انفعال مرا