در دیده چه کار آید؟ از امیرخسرو دهلوی غزل 1262

1 در دیده چه کار آید؟ این اشک چو بارانم بر دیده اگر، جانا، سروی چو تو بنشانم

2 خود را به سر کویت بدنام ابد کردم از هر چه جز این کردم، از کرده پشیمانم

3 جانم به فدات آن دم کز بعد دو سه بوسه گویم که یکی دیگر گویی تو که نتوانم

4 از تیغ جفایم کش بی هیچ دیت، زیرا زین بیش نمی ارزد در نرخ وفا جانم

5 گر با تو غمی گویم، در خواب کنی خود را این درد دل است آخر، افسانه نمی خوانم

6 تو نام کرم گیری من جور و ستم خوانم گر چه به زبان گویی، من نام تو می دانم

7 جانی دگرم باید شکرانه فرمانت آن لحظه که در کشتن آید ز تو فرمانم

8 چاک دلم، ای محرم، چون دوخت نمی دانی ضایع چه کنی رشته در چاک گریبانم؟

9 عشق بت و بیم جان این نقد به کف تا کی؟ خسرو، به غزل بر گو تا دست برافشانم