1 چه باشد اگر با همه دوستگاری مرا گوئی ای خسته چون میگذاری

2 نه با تو وصالی نه از تو سلامی بنام ایزد الحق چه فرخنده یاری

3 گهی نوش صرفی گهی زهر نابی تو معشوقه نی مردم روزگاری

4 مرا دوست خوانی پسم بار ندهی زهی دوستداری زهی حق گذاری

5 بسی جهد کردم که بگذاری این خو چو سودی نمیداشت هم سازگاری

6 چو گویم که بوسی تو گوئی که جانی بده بوس و بستان بدین جان چه داری

7 بمن بازده این دل ریش و رستیم تو از این تقاضا من از خواستاری