برداشتیم از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 122

1 برداشتیم دل ز امیدی که داشتیم بر برنداشتیم ز تخمی که کاشتیم

2 آنخود چه روز بود که در وصل میگذشت وان خود چه عیش بود که ما میگذاشتیم

3 آن روزگار رفت که در دولت وصال سر زافتاب و ماه همی برفراشتیم

4 و اکنون که هست میل تو از ما بدیگری باطل شد آن حساب و بیخ برنگاشتیم

5 تو با حریف خویش بشادی نشین که ما تن در زدیم و صبر بدل برگماشتیم

6 آنگه که برگزیدی ما را زدیگران ما ماتم وجود خود آن روز داشتیم

7 بربود روزگار بقهر از بر منت آری ز روزگار همین چشم داشتیم