خوب دانَد حسابِ خویش جهان از ایرج میرزا قطعه‌ 31

1 ای مِهین صدر فلک مرتبه در دورۀ تو گر شود رنجه دل اهل هنرشایان نیست

2 تو هنرمند وزیری و یقین در بَرِ تو قدر اهل هنر و غیرِ هنر یکسان نیست

1 بیا عارف که دنیا حرف مُفتست گهی نازک گهی پَخ گه کُلفت است

2 جهان چون خویِ تو نقشِ بر آبست زمانی خوش اُغُر گه بد لعابست

1 صبح نتابیده هنوز آفتاب وانشده دیدۀ نرگس ز خواب

2 تازه گُلِ آتَشیِ مُشک بوی شُسته ز شبنم به چمن دست و روی

1 ای خایه به دست تو اسیرم بنموده‌ای از جماع سیرم

2 دستم نشود به تخم کَس بند تا باد تو کرده دست گیرم

1 به انگشتان پا از زیر کرسی ز کس ها کرده ام احوال پرسی

1 آب حیات است پدر سوخته حَبِّ نبات است پدر سوخته

2 وه چه سیه چرده و شیرین لب است چون شکلات است پدر سوخته