به انگشتان پا از ایرج میرزا ابیات پراکنده 17

1 یاد کردند مرا باز به گلدانِ دگر گلبنانِ دگر از طرفِ گلستانِ دگر

2 بودم افسرده چو گُل دردی و بشکفتم باز نو بهارست به من تا به زمستانِ دگر

1 خرِ عیسی است که از هر هنری باخبر است هر خری را نتوان گفت که صاحب هنر است

2 خوش‌لب‌ و خوش‌دهن‌ و چابک ‌و شیرین‌حرکات کم‌خور و پردو و با تربیت و باربر است

1 بیا عارف که دنیا حرف مُفتست گهی نازک گهی پَخ گه کُلفت است

2 جهان چون خویِ تو نقشِ بر آبست زمانی خوش اُغُر گه بد لعابست

1 آب حیات است پدر سوخته حَبِّ نبات است پدر سوخته

2 وه چه سیه چرده و شیرین لب است چون شکلات است پدر سوخته

1 ای خایه به دست تو اسیرم بنموده‌ای از جماع سیرم

2 دستم نشود به تخم کَس بند تا باد تو کرده دست گیرم