1 منه بخاک ره ای یوسف آن کف پا را قدم بدیده ما نه عزیز کن ما را

2 تو شمع مجلسی از باده گر شوی سر گرم جگر کباب کنی عاشقان شیدا را

1 تو مرا اگر نبخشی من و کنج نامرادی نفسی غم تو بهتر که هزار ساله شادی

2 همه عاشقند یارب چه بلاست این که مارا همه حسرتست و حرمان همه رنج و نامرادی

1 هرکه چون صورت چین دیده بروی تو گشاد چشم دیگر ز تماشای تو بر هم ننهاد

2 مگر آن لحظه رقیب تو زمن پوشد چشم که رود خاک وجود من دلخسته بباد