ما در غم خویش از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 60

1 الا تا زمی از کوه پدید است و ره از سد به کوه اندر زر است و به ره بر شخ و راود

1 با سرشگ سخای او کس را ننماید بزرگ رود فرب

2 یاد کرد از لطیف طبعش بحر گشت پر در و عنبر اشهب

1 کهی بلند و بر او قلعه ای نهاده بلند بلندهای جهان زیر و، او ز جمله زبر

2 باستواری زر بخیل در دل خاک بپایداری نام سخی میان بشر