ما نخواهیم از غم خود از امیرخسرو دهلوی غزل 670

1 ما نخواهیم از غم خود کاشنا بیرون برد آشنا هم زین رخ پر خون ما بیرون برد

2 در هوایش آنکه پندم می دهد، گر بیندش دانمش مرد، ار سر خود زین هوا بیرون برد

3 دوش گفتندم کت آن سلطان خوبان یاد کرد پیش این سودا که از جان گدا بیرون برد؟

4 نوش باد آن مست را باده که در هنگام نوش دعوی زهد از سر صد پارسا بیرون برد

5 گفتمی اول که در جانت کشم، آن لحظه ای کیست کو بشکافد این جان و ترا بیرون برد؟

6 خاک خواهم شد به کویت، خاک بر فرق صبا از سر کوی تو، گر خاک مرا بیرون برد

7 مردم از پیچش که نی زلفش ز جان بیرون رود نی کسی جانم ازین دام بلا بیرون برد

8 می کند بیرون و می گوید، مرو از در برون خسروا، بین کاین لطیفه هر کجا بیرون برد؟