تا شهنشاهِ جهان گردید از ایرج میرزا قصیده 17

1 وزیرِخمسه اگر وجهِ قبضِ من ندهد به حقِّ خمسه ی آلِ عبا که بَد کَرْدَست

2 وگر تَعَلُّل بیشتر روا دارد حقوقِ دوستی و مَردُمی لَگَد کردست

1 صبح نتابیده هنوز آفتاب وانشده دیدۀ نرگس ز خواب

2 تازه گُلِ آتَشیِ مُشک بوی شُسته ز شبنم به چمن دست و روی

1 ای مِهین صدر فلک مرتبه در دورۀ تو گر شود رنجه دل اهل هنرشایان نیست

2 تو هنرمند وزیری و یقین در بَرِ تو قدر اهل هنر و غیرِ هنر یکسان نیست

1 ای خایه به دست تو اسیرم بنموده‌ای از جماع سیرم

2 دستم نشود به تخم کَس بند تا باد تو کرده دست گیرم

1 آب حیات است پدر سوخته حَبِّ نبات است پدر سوخته

2 وه چه سیه چرده و شیرین لب است چون شکلات است پدر سوخته

1 به انگشتان پا از زیر کرسی ز کس ها کرده ام احوال پرسی