دو دزد خری دزدیدند از ایرج میرزا مثنوی 1

1 تا بر سر است سایۀ شه زاده ایرجم گویی مگر به تاج فریدون مُتَوَّجَم

2 ما هر دو شاه زاده و ما هر دو ایرجیم اما چه ایرجی بود او ، من چه ایرجم!

1 چون خورم می در سرم سودایِ یار آید پدید راست باشد این مثل کز کار کار آید پدید

2 جهد کردم تا نگویم رازِ دل بر هیچکس می کشان را رازِ دل بی اختیار آید پدید

1 چندی گُزیده یار ز من دوری افزوده شور بختِ مرا شوری

2 چون بیندم به خویش فزون مشتاق از من فزون کند بتِ من دوری

1 آب حیات است پدر سوخته حَبِّ نبات است پدر سوخته

2 وه چه سیه چرده و شیرین لب است چون شکلات است پدر سوخته

1 به انگشتان پا از زیر کرسی ز کس ها کرده ام احوال پرسی

1 ای خایه به دست تو اسیرم بنموده‌ای از جماع سیرم

2 دستم نشود به تخم کَس بند تا باد تو کرده دست گیرم