1 تا دامن از بساط جهان در کشیده ایم رخت خرد به کوی قلندر کشیده ایم

2 ای ساقی، از قرابه فرو ریز می که ما خونابه ها ز شیشه اخضر کشیده ایم

3 در حقه سفید و سیه بر بساط خاک چون پر دغاست، باده احمر کشیده ایم

4 فقر است و صد هزار معانی درو چو موی آن را گلیم کرده و در سر کشیده ایم

5 چون جیب حرص پر نشد از حاصل جهان دامان همت از سر آن در کشیده ایم

6 بر سنگ زن عیار زر، ایرا گلی ست زرد چون در ترازوی خردش بر کشیده ایم

7 خسرو نه کودکیم که جوییم سرخ و زرد چون بالغان دل از زر و گوهر کشیده ایم