تا بر سر است سایۀ شه زاده ایرجم از ایرج میرزا غزل 11

1 خوش آن که او را در دل بود وِلایِ علی که هست باعث رحمت به دنیی و عقبی

2 پناه شاه و گدا ملجاً وَضیع و شریف مَلاذِ پیر و جوان مَهرَبِ فقیر و غنی

1 هیچ می‌دانی تو هر طفلی که آید در جهان از چه توأم با عُوَیل و ضَجه و زاری بُوَد

2 گرچه خون می‌خورده اندر حبس تاریک رحم وین زمانش نوبت شیر و شکر خواری بود

1 ای خایه به دست تو اسیرم بنموده‌ای از جماع سیرم

2 دستم نشود به تخم کَس بند تا باد تو کرده دست گیرم

1 آب حیات است پدر سوخته حَبِّ نبات است پدر سوخته

2 وه چه سیه چرده و شیرین لب است چون شکلات است پدر سوخته

1 به انگشتان پا از زیر کرسی ز کس ها کرده ام احوال پرسی