بر از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی غزل 11

1 بر من ز عشق دوست بنوعی قیامتست جانم ز عشق در همه عالم علامتست

2 از روزگار خویش مرا صد شکایتست وز دوستان خویش مرا صد ملامتست

3 گردل قبول نیست که کردم فدای تو جان در میان نهاده بوجه غرامتست

4 آن خط مشک رنگ تو یارب چه شاهدست وان قد همچو سرو تو الحق قیامتست

5 چندین هزاردست برو برگرفته سرو حقا که از خجالت آن سرو قامتست

6 با آنکه نیست با غم تو رنگ عافیت گرهیچ بوی وصل بود هم سلامتست