آنانکه پریر با عدو یار از فرخی یزدی رباعی 161

1 شبیه ماه مکن طفل خردسال مرا چو آفتاب نخواهی اگر زوال مرا

2 در این قفس چو مرا قدرت پریدن نیست خوشم که سنگ حوادث شکست بال مرا

1 کاخ جور تو گر از سیم بنائی دارد کلبه بی در ما نیز صفائی دارد

2 همچو نی با دل سوراخ کند ناله ز سوز بینوائی که چو من شور و نوائی دارد

1 اگر مرد خردمندی تو را فرزانگی باید وگر همدرد مجنونی غم دیوانگی باید

2 رفیقی بایدم همدم، به شادی یار و در غم هم وزین خویشان نامحرم مرا بیگانگی باید

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند