1 همیشه بود نعمتت را خورنده ز آزاد و بنده، چه خرد و چه رنده

1 تا زلف تو کفر را خریداری کرد تسبیح ز روی شوق زناری کرد

2 کعبه ز سر شوق ببت خانه شتافت بت زنده شد و ترا پرستاری کرد

1 نسیم زلف آن سیمین صنوبر مرا بر کرد دوش از خوابگه سر

2 گل افشانان ببالینم گذر کرد پیامی داد ازان معشوق دلبر