مرا هست یک طوطی اندر قفس از ایرج میرزا مثنوی 1

1 مرا هست یک طوطی اندر قفس که مِثلَش به‌خوبی ندیدست کس

2 سرش سبز رنگست و دُمّش دراز به چنگال و منقار مانندِ باز

3 خوراکش دهم از نخودچی و قند نخودچی و قند است او را پسند

4 چنان هوشیارَست و با جوهَر است که از اکثر بچه ها خوشتر است

5 ز تو هرچه بشنید گیرد به یاد چو شاگرد با فهم از اوستاد

6 همین نکته بس باشد از هوش او که چیزی نگردد فراموش او