یک از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی مقطع 120

1 یک نصیحت بشنو از من کاندران نبود غرض چون کنی رای مهمی تجربت از پیش کن

2 طاعت فرمان حق بر، شفقتی بر خلق کن در همه حال این دو معنی را شعار خویش کن

3 ور تو را دایم تواضع بود با خرد و بزرگ منصبت گر بیشتر گشتست اکنون بیش کن

4 آب در حلق ضیعفان از کرم چون نوش ریز موی بر اندام خصم از بیم همچون نیش کن

5 گر تکبر میکنی با خواجگان سفله کن ور تواضع میکنی با مردم درویش کن

6 چون کسی دردِ دلی گوید تو را از حال خویش گوش بر درد دل آن عاجز دلریش کن

7 معرفت از لفظ دینداران کامل عقل جوی مشورت با رای نزدیکان دوراندیش کن