1 عمری شد و ما عاشق و دیوانه بماندیم در دام چو مرغ از هوس دانه بماندیم

2 هر مرغ ز باغی و گلی بهره گرفتند مائیم که چون بوم به ویرانه بماندیم

3 وقتی دل و جان و خردی همره ما بود عشق آمد و زیشان همه بیگانه بماندیم

4 یاران چو فرشته ز خرابات رمیدند ما چون مگسان بر سر خمخانه بماندیم

5 در کوی بتان رفت همه عمر، دریغا چون برهمن پیر به بتخانه بماندیم

6 ای بخت سیه روی، تو خوش خفت که شبها ما با دل خود بر سر افسانه بماندیم

7 خاکستری افتاده نه دم مانده و نه دود زیر قدم شمع چو پروانه بماندیم

8 ناگاه پری صورتی اندر نظر آمد دیدیم در آن صورت و دیوانه بماندیم

9 خسرو، به زبانها که فتادیم ز زلفش گویی تو که موییم که در شانه بماندیم