عهدی که در این خانه نوا بود، از فرخی یزدی رباعی 95

1 در غمت کاری که آه آتشینم کرده است آنقدر دانم که خاکسترنشینم کرده است

2 دولت وصل تو شیرین لب بر غم آسمان با گدائی خسرو روی زمینم کرده است

1 کانون حقیقت دهن بسته ما بود قانون درستی، دل بشکسته ما بود

2 صیاد از آن رخصت پرواز به ما داد چون باخبر از بال و پر بسته ما بود

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند