درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد نهالِ دشمنی بَرکَن که رنج بی‌شمار آرد
2 چو مهمانِ خراباتی به عزت باش با رندان که دردِ سر کشی جانا، گرت مستی خمار آرد
3 شبِ صحبت غنیمت دان که بعد از روزگارِ ما بسی گردش کُنَد گردون، بسی لیل و نهار آرد
4 عِماری دارِ لیلی را که مَهدِ ماه در حکم است خدا را در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد
5 بهارِ عمر خواه ای دل، وگرنه این چمن هر سال چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هِزار آرد
6 خدا را چون دلِ ریشم قراری بست با زلفت بفرما لعلِ نوشین را که زودش باقرار آرد
7 در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ نشیند بر لبِ جویی و سروی در کنار آرد
معنی شعر:
از کینه و عداوت دشمنی دوری کن. از کبر و غرور و کدورت بپرهیز فروتنی و افتادگی را پیشه خود ساز. عداوت ها را به دوستی مبدل کن دم غنیمت را بشمار. برای رسیدن به اهداف خود از خداوند یاری بخواه.
دیدگاه‌ها **