لوح خاک ما به خون نقش از از اهلی شیرازی غزل 114

1 لوح خاک ما به خون نقش از دل صد چاک ماست عاشقان را تخته تعلیم لوح خاک ماست

2 خرمن آسودگان هرگز جوی از غم نسوخت برق محنت در پی مشتی خس و خاشاک ماست

3 هر کجا در گلخنی دیوانگان را مجلسی است شمع آن مجلس چراغ آه آتشناک ماست

4 حسن او در چشم و دل هر روز از روزی بهست وین زفیض خاطر صافی و چشم پاک ماست

5 کشته عشقم که می گوید بآواز بلند صید دولت می کند هر سر که در فتراک ماست

6 نیست کار عاشقان باترک چشمش دوستی فتنه ترکان شدن کار دل بی باک ماست

7 غایت لطف است اگر ساقی کند چشمی به خشم زهر چشمی کان شکر لب می کندتریاک ماست

8 حسن روی آن پری رخسار اهلی چشم عقل در نمی یابد که بیش از دیده ادراک ماست