1 بویی که از بهار نسیم صبا برد گویی همی ز طره دلار ما برد
2 شمشاد طوق فاخته گردد بکوهسار خلخال لاله کبک دری را عطا برد
3 باشد صواب باده، چو از ناف یاسمین باد شمال نافه مشک ختا برد
1 دهانت، ای اغل، گنده ریش، گنده بغل همی کند همه شب گوه سگ بدندان حل
2 همه جهان زره کون همی ریند و تو باز گه از دهان ریی و گه ز کون و گه ز بغل
1 با جام باده در وطن امروز بر فروز آن گوهری که هست مدد در صفای جان
2 قد بلند او بمثل مثل نارون رنگ عجیب او بصفت رنگ ناردان
1 گویی که هست مردم چشمم چو آبخو یا خود چو ماهی است که دارد در آب خو