طومار زندگی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1522

1 کی سبکباری ز همراهان کند غافل مرا؟ بار هر کس بر زمین ماند، بود بر دل مرا

2 شکر قطع راه را پامال کردن مشکل است خواب کردن از مروت نیست در منزل مرا

1 عشق کو تا چاک سازم جامه ناموس را پیش زهاد افکنم این خرقه سالوس را

2 هیچ کس از رشته کارم سری بیرون نبرد نبض من بند زبان گردید جالینوس را

1 گریه مستانه می سازم شراب تلخ را می کنم چون ابر مروارید آب تلخ را

2 زاهدان طفل مشرب، امت شیرینی اند می کنم در کار مستان این شراب تلخ را

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را