ساقی شب عیش از اهلی شیرازی ساقینامهٔ رباعی 17

1 ساقی شب عیش است و مه افروخته است می ده که فلک بکینه آموخته است

2 دانی که اجل چه برق خرمن سوزیست تا در نگری خرمن ما سوخته است