1 نیست از زخم زبان پروا دل بی تاب را مانع از گردش نگردد خار و خس گرداب را

2 تیغ را نتوان برآوردن ز زخم ما به زور از زمین تشنه بیرون شد نباشد آب را

1 کجروی بال و پر سیرست بد کردار را راستی سنگ دل رفتار باشد مار را

2 کاش بند حیرتی بر دست گلچین می گذاشت آن که می بندد به روی من در گلزار را

1 درگذشت از خاکساری دشمن از آزار من شد حصار عافیت کوتاهی دیوار من

2 سخت جانی داردم از شکوه گردون خموش خنده کبک است شور سیل در کهسار من

1 نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک ما درین غمکده یارب به چه کار آمده‌ایم؟

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را