آن خودسر مرتجع که دل‌ها خون کرد از فرخی یزدی رباعی 122

1 بهر آزادی هر آن کس استقامت می‌کند چاره این ارتجاع پر وخامت می‌کند

2 گو سپر افکن در این شمشیربازی از نخست هرکسی کاندیشه از تیر ملامت می‌کند

1 این غرقه به خاک و خون دلی بود یا طایر نیم بسملی بود

2 از دست تو قطره قطره خون شد یک چند اگر مرا دلی بود

1 ز بس ای دیده سر کردی شب غم اشکباری را بروز خویش بنشاندی من و ابر بهاری را

2 گدا و بینوا و پاکباز و مفلس و مسکین ندارد کس چو من سرمایه بی اعتباری را

1 این ستمکاران که می‌خواهند سلطانی کنند عالمی را کشته تا یک دم هوسرانی کنند

2 آنچه باقی مانده از دربار چنگیز و نِرُن بار بار آورده و سر بار ایرانی کنند

1 قسم به عزت و قدر و مقام آزادی که روح بخش جهان است نام آزادی

2 به پیش اهل جهان محترم بود آنکس که داشت از دل و جان احترام آزادی