1 مبصران که مزاج جهان شناخته اند دو روزه برگ اقامت در آن نساخته اند

2 خراب گردد این باغ و بر پرند همه نوازنان که درو عندلیب و فاخته اند

3 عجب ز مویه گری، تیز پر کشد آواز به خانه ای که سرود طرب نواخته اند

4 مبین ز سیم و ز آهن تن تو کاهن و سیم به بوته گل ازینسان بسی گداخته اند

5 سری که زیر زمین شد نهفته شاهان را همان سری ست که بر آسمان فراخته اند

6 تهمتنان که به یک تیر چرخ می شکنند ز بهر چیست که شمشیر و خنجر آخته اند؟

7 نگاهبانی جوهر چو نیست در حد عکس چه سود از آنکه همه دزد را شناخته اند

8 کسان که شاهد دنیا نمودشان زیبا به خواب گویی با دیو عشق بافته اند

9 عنان نفس مده، خسروا، به طینت خویش که عاقلان فرس اندر و حل نتاخته اند