آنکه آتش برفروزد آه دل افروز از فرخی یزدی غزل 60

1 آنکه آتش برفروزد آه دل افروز ماست وآنکه عالم را بسوزد ناله جان سوز ماست

2 بر سر ما پا مزن منعم که چندی بعد از این طایر اقبال و دولت مرغ دست آموز ماست

3 نیست جز انگشتری این گنبد فیروز رنگ گردشش آنهم به دست طالع فیروز ماست

4 نام مسکین و غنی روزی که محو و کهنه گشت با تساوی عموم آن روز نو، نوروز ماست

5 نوک مژگان تو را با فرخی گفتم که چیست گفت این برگشته پیکان ناوک دلدوز ماست