آنی که بحسن از مه و خورشید بهی از اهلی شیرازی رباعی 619

1 تا نمردیم دل از درد تو بهبود نداشت تا ندادیم به سودای تو جان سود نداشت

2 حقه سبز فلک داشت دوای همه کس آنچه درمان دل خسته ما بود نداشت

1 ای نخل آرزو لب لعلت طبیب کیست پرورده یی عجب رطبی تا نصیب کیست

2 بادی که می وزد خبر هجر می دهد بازاین سموم غم پی جان غریب کیست

1 ای که چون چشم خوشت نرگس مخموری نیست در گلستان جهان به ز تو منظوری نیست

2 نقش روی تو چو بر تخته کشد شاگردی تخته گر بر سر استاد زند دوری نیست